1.14

- Tak, uwielbiam z Tobą seks! – wydusiłam z siebie, trzęsącymi rękoma zdejmując z niego marynarkę i koszulę. – Niall, chcę Cię, cholera…

- Och mała…

Niall rzucił mnie wręcz brutalnie na kanapę, zdejmując ze mnie spódnicę, przez co leżałam kompletnie przed nim naga. Rękoma zasłoniłam piersi z początku, lecz sekundkę później jego ręce odepchnęły moje, ukazując mu mnie w pełnej krasie.

- Nie ukrywaj tego pięknego ciała, Cassie… Jest cudowne i… moje – uśmiechnął się z wyższością i wyprostował się, by zdjąć swoje pantofle i całą resztę, którą miał na sobie w efekcie czego byliśmy nadzy.

- Niall, a jak ktoś nas…

- Nikt nas nie zobaczy i nie usłyszy. Ściany są dźwiękoszczelne, maleńka… - pochyliwszy się nade mną cmoknął czubek mojego nosa i następnie zjechał swoimi wargami do rowka między moimi piersiami, gdzie tam zatrzymał się na dłuższą chwilę. Gdy chwycił rękoma moje nogi i obwiązał je sobie w talii, w tym czasie jego mokre pocałunki pieściły moje piersi, a moje sutki mogłyby ciąć diamenty, bo były tak twarde. Cicho jęcząc bawiłam się jego włosami, psując ich idealny wygląd. Usta Niall’a były bardzo uzdolnione, potrafiły dosłownie wszystko.

- Niall… - stęknęłam, gdy jego palce zataczały malutkie i podniecające kółka na mojej łechtaczce.

- Przyjemnie, co? Chciałabyś, aby był to mój język? – na dźwięk jego zboczonych słów poczułam, jak robię się bardziej mokra i podniecona. – Jesteś taka wilgotna dla mnie… Cholera, muszę to zobaczyć – Niall obniżył się z dzikim uśmiechem na wysokość mojej clitoris. Położył dłonie pod moimi piersiami, a ustami zanurkował w mojej świętości. Patrząc na mnie spod cipki, puścił mi oczko i przebiegł językiem od mojego wejścia do łechtaczki. Złapałam go za włosy i odchyliłam do tyłu, przygryzając dolną wargę. – Patrz na mnie – podnoszę głowę i posłusznie nawiązuję z nim kontakt wzrokowy. Uczucie budujące się w moim podbrzuszu podwoiło się i miałam ochotę wybuchnąć zdecydowanie za szybko.

- To jest słodki Boże, niesamowite… - mruczę, a on uśmiechnął się jeszcze szerzej i przerwał moją słodką torturę. Jęknęłam protestująco, bo moje błogie uczucie odchodziło.

- Spokojnie, zaraz będziesz krzyczeć – powiedział Niall, niskim, podniecającym głosem.

Jak się oddychało?!

Chłopak widząc moją reakcję zaśmiał się pod nosem i krótko pocałował, jednocześnie wbijając się we mnie ostro. Tak jak powiedział, głośno krzyknęłam, niemal dławiąc się powietrzem, ale z przyjemności, nie z bólu jak to było na początku.

- A nie mówiłem? – parsknął śmiechem i zabrał moje nogi ze swojej talii, rozszerzając je lekko. – Hmm… Jesteś rozciągnięta… muszę to sobie zapamiętać – dodał z aprobatą i pchnął do przodu. Jęknęłam, chwytając się jego barków i mocno go pocałowałam. Niall odwzajemnił pocałunek z żarliwością poruszając się we mnie niczym samochód rajdowy. Uśpiony zaczątek orgazmu obudził się, a wraz z nim szybkie bicie mojego serce i oddech, niczym u odwodnionego szczura.

- Niall… - stęknęłam żałośnie w jego wargi, ale on ponownie je zaatakował. Przechyliłam głowę na bok otwierając usta przez kolejne, ostre pchnięcie i on to wykorzystał, wpychając swój gibki język do środka. Chłopak w pewnym momencie chwycił mnie i posadził na kolanach, sam padając na kanapę, opierając plecami o nią.

- Trzymaj się – szepnął, uderzając w mój punkt G. Przygryzłam dolną wargę, aby powstrzymać się od krzyku rozkoszy. Z każdym precyzyjnym pchnięciem trafiał w to samo miejsce, co doprowadzało mnie do istnego szału.

- Szefie? – zamarłam słysząc czyjś damski głos w głośniczku stojącym na biurku. Niall zatkał moje usta swoją dłonią, lecz nie zaprzestał ruchów.

- Tak, Courtney? – powiedział podniesionym głosem, który nawet w milimetrze nie zdradzał, że był blisko orgazmu.

- Dzwoni do Pana Sir. Thomson. To niby bardzo ważne – mówi wysokim głosem.

- Powiedz, że odzwonię do niego za dziesięć minut! Jestem zasypany mailami! – kłamie i uważnie mi się przypatrując, wbija się we mnie głęboko i dochodzę z gigantycznym orgazmem. Pod jego wpływem ugryzłam Niall’a w dłoń, na co się śmieje cicho i prowadzi mnie przez szczyt, sam już ciężko oddychając.

- Jeszcze raz – mruczy do mnie i pcha dalej.

- Dobrze, Panie Horan – mówi kobieta i połączenie w głośniku rozłączyło się, a ja w końcu oderwałam jego dłoń od swoich ust i jęknęłam przeciągle, wyginając się w łuk i po chwili dochodząc po raz drugi, tym razem z Niallem. Przylgnęłam do niego mocno klatką, a Niall przyssał do szyi, jęcząc w nią i zastygając we mnie.

- Cholera… - warknął gardłowo, całując mnie namiętnie i wymagająco.

- Czy tylko ja wiem, że te dziesięć minut zamieni się w dwadzieścia, a potem w czterdzieści? – uśmiecham się do jego ust, on również to po chwili poczynił.

- Powoli łapiesz, maleńka – wymruczał i powrócił do pocałunku.

***

- Masz ochotę coś zjeść? – zapytał mnie, gdy wychodziliśmy z jego biura i powolnym krokiem pokierowaliśmy się do windy. – Bo chciałbym z Tobą porozmawiać – spojrzałam na niego lekko rozbawiona.

- A co? Nie robię Ci dobrze? – Niall parsknął śmiechem.

- Nie, z tym problemu nie masz – odparł z lekkim uśmiechem, który po chwili znikł. – To coś bardziej poważnego, niż nasze stosunki seksualne.

- Co? – zatrzymałam się, mając małe obawy. Może chciał się mnie pozbyć? Albo co gorsza : zabić?

- To, że nie powinienem Cię traktować tak, jak robię to teraz – zmarszczyłam brwi na dźwięk jego wypowiedzi.

- Od kiedy ty się o to martwisz? Przecież ty tylko pieprzysz – mówię, podkreślając dobitnie „pieprzyć”. Niall otworzył usta, ale nic nie powiedział, bo w tym samym momencie przed nami otworzyła się winda. Pierw przepuściliśmy jakiegoś starego biznesmana, a potem Niall z figlarnym uśmiechem poczekał, aż do niej wejdę. Wywróciłam oczami i wsiadłam do windy. Wtedy spostrzegłam, że Niall patrzył na mnie inaczej, niż dotychczas. W jego oczach malowała się coś, przez co się zarumieniłam, co robiłam niezwykle rzadko. Odwróciłam od niego wzrok i przeniosłam na swoje dłonie, trochę skrępowana.

Tak jak zawsze byłam pewna siebie, teraz czułam się przy nim nienaturalnie i lekko speszona. Niall niespodziewanie przybliżył się do mnie, gdy tylko drzwi windy zasunęły się.

- Pieprzyć to mogę dziwki, a ja z Tobą uprawiam seks, którego żadna z moich uległych nie miała – odparł niskim tonem, przypierając mnie do ściany. Oddech ugrzązł mi w gardle.

- Nie jestem Twoją uległą i tego nie chcę – szepczę otępiała, patrząc w jego niebieskie tęczówki.

- Ja też tego nie chcę – otworzyłam delikatnie usta ze zdziwienia. – Na początku wydawało mi się, że będziesz idealną uległą z ostrym charakterkiem, tak jak lubię, ale… to nie dla Ciebie. Widzę, że się boisz seksu ze mną.

- Czuję się jak szmata, ale się nie boję. Widziałam gorsze rzeczy w swoim życiu i ta jest jedną z przyjemniejszych jakie do tej pory przeżyłam – mruknęłam, w głowie mając mętlik. Horan z każdym dniem co raz bardziej mnie zaskakiwał.

Pozytywnie, nie negatywnie.

- Miło mi to słyszeć – jego kąciki ust podniosły się do góry i dłonią musnął mój policzek. Zadrżałam pojedynczo. – O tym właśnie mówiłem – westchnął zrezygnowany, opuszczając rękę. – Chcę abyś mi zaufała i uwierzyła, że przy mnie nic Ci nie grozi…

- Chyba, że ty sam – przerywam mu.

- Na jakiej podstawie to twierdzisz? – zapytał, a ja parsknęłam ironicznie.

- Chyba sobie żartujesz, Niall! – czy on naprawdę był tak głupi?!

- Myślałem, że tamta akcja to rozdział zamknięty – rzekł poważnie.

- Dla mnie nie. Może i Ci to wybaczyłam, ale to nie znaczy, że o tym nie zapomnę. Skrzywdziłeś mnie w najgorszy sposób w jaki mógł to zrobić mężczyzna. U Dereca w Rezydencji za to, obcięli by Ci jaja.

- Derec może mi gówno zrobić. Inaczej straci wszystko, co dzięki nam chuj osiągnął – prychnął.

- Co? – zapytałam zdziwiona.

- Porozmawiamy o tym później, jeszcze nie czas – odparł wymijająco.

- Mówisz tak od tygodnia! – podniosłam głos z narastających nerwów. – Mam dosyć tego, że bzykasz mnie kiedy chcesz, nie pytając mnie o zdanie, to nawet nie raczysz mi powiedzieć co do cholery wokół mnie się dzieje i po co mnie uprowadziliście!

- I tak wiesz za dużo – warknął, zakańczając tym naszą rozmowę. Tylko wsiadając do samochodu burknęłam do niego, że ode chciało mi się jeść i chcę do Rezydencji. Wiedziałam, że tym samym stracę okazję na zalanie go masą pytań, ale nie byłam w humorze aby z nim, i z kimkolwiek w tamtej chwili rozmawiać.

Czemu do cholery musiał tak grać mi na nerwach?! Niedługo przez niego osiwieję!

***

- Co jest mała? Znowu strzelasz fochy? – znikąd w sypialni Niall’a pojawił się Louis z beztroską miną i wyśmienitym humorem. Dlaczego nie mogłam się czuć tak samo jak on? Czemu to wszystko musiało być takie pojebane? Spójrzmy na to tak :

1. Jestem uwięziona w Rezydencji z jakąś piątką ciągle napalonych chłopaków.

2. Jednej z nich robił ze mną co chciał i nie liczył się z moim zdaniem.

3. Byłam daleko od wszystkich i wszystkiego, więc o ucieczce mogłam zapomnieć.

I jak się tu nie załamać?!

- Nie, po prostu unikam was, aby przypadkiem znowu się z kimś nie pieprzyć – uśmiecham się do niego sztucznie i na powrót wtulam twarz w poduszkę.

- To czerp z tego przyjemność i wtedy i ty będziesz zadowolona – mówi, na co parskam.

- Tak, pierw trzeba zdominować Niall’a, a to już jest trudniejsza sprawa.

- Wcale nie – podnoszę powoli głowę i patrzę na Louisa z zaskoczeniem.

- Co? 

*****************************

No to dzień dobry :3 przepraszam, że musieliście długo czekać, ale mam kompletny zawrót głowy w szkole :D Postaram się poprawić :D 

Kochani, małe info :D To nie żaden hejt, ale pojawił się jeden komentarz o tym, że opowiadanie zawiera dużo scen 18 +.

Otóż pisałam w Ostrzeżeniu, że te opowiadanie takie wątki zawiera i radzę czytać wszystkie informacje, które pojawiają się na stronie głównej bloga :) Czytanie ze zrozumieniem, kochani :D XD 


24 komentarze = NOWY ROZDZIAŁ!! :* <3

Komentujcie <3

Katie.