Deadly Angel: 1.27

sobota, 10 stycznia 2015

1.27

- Niall, co ty robisz?! Uwolnij mnie! – pisnęłam, szarpiąc rękoma. Kajdanki nie chciały ustąpić.

- Obetrzesz sobie nadgarstki do krwi, nie ruszaj się – uśmiechnął się jeszcze bardziej złośliwie i dokładnie mnie obejrzał. – Oglądanie Cię takiej skrępowanej jest takie seksowne, maleńka… Cholera, kocham Cię.

- Też Cię kocham, ale wypuść mnie Niall! – zaskomlałam, kręcąc rękoma i mając nadzieję, że kajdanki cudem się otworzą.

- Nic z tego, kochanie – puścił mi oczko i wszedł w między moje nogi. Mój oddech przyśpieszył. – Zamierzam doprowadzić Cię do szaleństwa – Niall przyłożył dłoń do mojego łona i zaczął powoli pocierać, specjalnie omijając łechtaczkę.

- Niall… - stęknęłam czując jak ogromne ciepło wkrada się do mojego ciała.

- Może dodamy coś przyjemnego do naszej zabawy? – spytał, a w jego oczach ujrzałam ten tajemniczy błysk, który w nim uwielbiałam. Niall podniósł się na chwilę i sięgnął po coś, co leżało na małej komódce obok łóżka. Spojrzałam w tamto miejsce. Niall wziął do swoich rąk cały słoik czekolady i małą, drewnianą packę. Moja wewnętrzna bogini bardzo na ten widok się ucieszyła. A ja automatycznie zrobiłam się twarda i wilgotna. – Widzę, że jesteś na to bardzo ochocza. Cieszy mnie to – Niall uśmiechnął się jeszcze szerzej, odkręcił wieko słoika i rzucił je na podłogę. – Zrobiłem się bardzo głodny, Cassie – szepnął, nabierając łopatką dużo czekolady, obserwując mnie przy tym uważnie. Niall położył słoik obok i pochylił się nade mną. – Od czego więc zaczniemy? – mruknął, lecz nie czekając na moją odpowiedź, rozmazał całą czekoladę po mojej szyi i dekolcie, specjalnie omijając piersi, ale wiedziałam, że za kilka chwil zajmie się i nimi. – Czas na moje śniadanie… - puścił mi oczko i językiem przebiegł po mojej szyi, zlizując czekoladę długimi liźnięciami i chwilami używając zębów, bym była czysta. Uczucie było… wow. Może dla niektórych takie coś byłoby zmarnowaniem cennego czasu na pieprzenie się, ale wszystko czułam w głębi swojego brzucha i to było do nie zniesienia. Niall oblizując wargi językiem, spojrzał na mnie wygłodniałym wzrokiem. – Od dzisiaj śniadania jem tylko na Tobie – odparł głębokim barytonem. Zadrżałam. Bardzo pragnęłam go przytulić, ale cholerne kajdanki utrudniały mi jakikolwiek ruch. – Irytujące co? – zaśmiał się.

- Jak mnie uwolnisz nie będzie Ci do śmiechu – zagroziłam mu, a on ponownie się zaśmiał.

Dzieciak.

- Jak Cię uwolnię, nie będziesz w stanie mówić – jego uśmiech powiększył się, widząc moją zdezorientowaną minę i nabrał na łopatkę kolejną porcję czekolady, tym razem większą i bardziej obfitą. Przygryzłam dolną wargę by powstrzymać jęk, gdy czułam łopatkę na swoich piersiach i czekoladę, którą były one pokryte. – Moje dwa… cudeńka – powiedział, muskając każdą z piersi ustami. Pierw je oblizał, specjalnie omijając sutki, co mnie wręcz drażniło. Chciałam by mnie dotknął. Grał na zwłokę.

- Niall, zostaw tą cholerną czekoladę… Potrzebuję Cię – jęknęłam, wyginając się ku niemu.

- Wiem, skarbie, wiem… - wymamrotał, zaciskając zęby na sutku i mocno ssąc, zaczął go wylizywać. Stęk wydobył się z głębi mojego gardła i chcąc nie chcąc, moje biedne biodra zaczęły ocierać się o czułe miejsce Niall’a. Miałam nadzieję, że tym go zmiękczę i doczekam się następnego etapu. Czułam jak jego erekcja robi się co raz bardziej twarda, ale Niall zignorował to i oczyścił moje piersi z czekolady. – Pysznie – szepnął, odkładając słoik z łopatką na komodę. Chcąc się uśmiechnąć, że doczekałam się prawdziwej zabawy, ale wtedy zauważyłam, że sięga po coś jeszcze.

Konkretniej liny.

Dwie. Liny.

- Niall, nie… - zaczęłam, ale nie zdążyłam zareagować. Niall na całe szczęście uwolnił moje ręce, ale moja radość nie trwała długo gdy pociągnął mnie za nogi, rozszerzając je do maksimum. Pisnęłam, chcąc się uwolnić, na co Niall posłał mi pełne poirytowania spojrzenie.

- Serio, Cassie? Robiliśmy to wcześniej.

- Po Tobie można się wszystkiego spodziewać – odparłam. Moje szarpaniny na nic się nie zdały. Chwilę później moje stopy były przywiązane do łóżka. Teraz domyśliłam się, o co chodziło Niallowi, gdy mówił tej nocy, że nie będę czuła swojej kobiecości.

Czułam, że czekało mnie ostre pieprzenie.

- Może zrobimy to powoli i bezboleśnie, tak jak każdego ranka? – spytałam ze słodkim uśmiechem, przejeżdżając dłońmi po jego umięśnionym torsie. Niall tylko pokręcił głową, biorąc w dłonie moje uda i wbił się we mnie do połowy. Z moich ust wyrwał się krzyk, a kręgosłup wygiął w łuk.

- Obietnica, to obietnica maleńka, nie zapominaj o tym – powiedział i ze zduszonym jękiem wdarł się cały do mojego wnętrza. – Od kiedy z samego rana jesteś taka ciasna?

- Najwyraźniej ktoś mnie zaniedbuje – parsknęłam. Niall uniósł jedną z brew do góry i ponownie we mnie uderzył. Syknęłam, wbijając palce w jego pośladki. Niall uśmiechnął się zadziornie na ten gest z mojej strony. – Skarbie, co tak gwałtownie? To dopiero początek.

- Przestań się ze mną naigrywać! – wychrypiałam, chcąc zmusić Niall’a do poruszenia się. Nic. – Niall!

- Ustalmy kilka zasad – powiedział, powolutku robiąc małe pchnięcia. I tak odczułam to dwa razy mocniej. Chciałam wprawić i swoje biodra do zabawy, ale powstrzymała mnie od tego pieprzona lina. – Jeśli się poruszysz, nie pozwolę Ci dojść i zostaniesz ukarana, jasne? – skinęłam posłusznie głową. – Zero jęków. Kocham je słyszeć, ale wtedy czeka Cię mniej przyjemny stosunek analny.

O mój Boże!

- Nie odważysz się – rzuciłam mu wyzwanie.

- Chcesz się przekonać? – warknął i jego biodra dostały dzikiego ataku szału. Było mocno, szybko, ostro i… bardzo mocno. Otworzyłam szeroko usta, chcąc naprawdę głośno jęknąć. Prawie do krwi gryzłam dolną wargę, by tylko uniknąć od wydania z siebie jakiegokolwiek dźwięku. W dodatku bezruch utrudniał mi to wszystko. Wbiłam głęboko paznokcie w jego oba ramienia, chcąc nie chcąc odchylając się odrobinę do tyłu.

Błąd.

Jego ręka z głośnym trzaskiem spadła na mój pośladek. Tym razem nie powstrzymałam krzyku. Mój prawy pośladek piekł strasznie po spotkaniu z jego twardą dłonią. Poruszyłam biodrami kolejny raz i oberwałam w to samo miejsce drugi raz.

- Mówiłem Ci, zero ruchu – syknął, spowalniając i kręcił swoimi biodrami duże i powolne kółka. Uczucie było obezwładniające i zapierające dech w piersiach.

- Wiesz, że ja łamię każdą zasadę, Horan – zaśmiałam się, by ukryć jak bardzo na mnie działał.

- Czas zmienić nawyki – zmrużył oczy i powrócił do płynnych ruchów. – Teraz powinienem zakazać Ci szczytować…

- Ale? – parsknęłam.

- Przez oglądanie Cię takiej nagiej i w dodatku pode mną… Cholera, jestem taki miękki – jęknął z dezaprobatą, po chwili całując mnie z ogromną siłą. Objęłam jego spocone plecy rękoma, próbując się ich uchwycić. – Przyrzeknij, że mimo wszystko zostaniesz ze mną Cassie – sapnął, odrywając się ode mnie, lecz nasze twarze i tak były od siebie oddzielone tylko kilkoma centymetrami. Niall chwycił moje biodra, wbijając się we mnie nieustępliwie. Jęczałam w niebogłosy, ale blondyn najwyraźniej nie miał nic przeciwko bo sam wydawał z siebie odgłosy rozkoszy. – Przyrzeknij, Cassie – Niall spojrzał mi w oczy. Jego piękne tęczówki świdrowały mnie i czekały na odpowiedź.

- Przyrzekam – wyszeptałam z trudem.

- Powiedz to głośniej, maleńka – powiedział napiętym głosem przykładając dłoń do mojej kobiecości, a kciuk pieścił moją łechtaczkę. Ciepło, które we mnie uderzyło spowodowało, że aż zgięłam się w pół.

- Przyrzekam! – wydyszałam, a moje ciało naprężyło się i czekały na jego ostatni, decydujący ruch.

- Zawsze będziesz moja? – spytał, otwierając lekko usta.

- Zawsze Twoja – zgodziłam się z nim i jednocześnie zalało boskie uczucie. Padłam z powrotem na plecy, otumaniona kompletnie tymi doznaniami. Patrzyłam jak Niall osiągając szczyt zastyga w bez ruchu na dobrą chwilę i obserwuje mnie spod przymkniętych powiek.

- Cholera, z dnia na dzień podoba mi się to co raz bardziej – odparł z trudem.

- Co? – szepnęłam pytająco.

- Kochanie Cię.

***

Te dwa słowa wystarczyły, abym przez resztę dnia była szczęśliwa, a wszelka złość na Niall’a przez związanie mnie minęła. No i zapomniałam o Derecu na dobrą chwilę. Martwiłam się o chłopaków. Mogła się im stać krzywda. Derec był nieobliczalny. Jego ludzie na sto procent już wiedzieli o porwaniu. Wszyscy byliśmy w ogromnym niebezpieczeństwie, o którym w towarzystwie Niall’a nie myślałam.

- Co się dzieje z Dereciem? – spytałam Niall’a, gdy nieudolnie próbował robić dla nas kolację Nie przerywałam mu, bo wyglądał przeuroczo z wkurzoną miną. A to była tylko jajecznica!

- Jeszcze się nie wybudził – Niall zaśmiał się ironicznie, powoli i w skupieniu rozbijając jedno jajko na patelnię. Tym razem udało mu się nie złamać żółtka. – Harry porządnie mu przywalił.

- I co zamierzacie z nim zrobić?

- Wyciągnąć jak najwięcej informacji i dowiedzieć się, gdzie urzędują jego ludzie. Musimy się ich jak najprędzej pozbyć.

- Zagrażają nam? – przełknęłam głośno ślinę.

- I to w cholerę – westchnął głośno, odwracając się w moją stronę i podchodząc do mnie. – Ale ty… - dłońmi objął moją twarz i delikatnie pocałował. Uśmiechnęłam się lekko. – Nie musisz się o to martwić, jesteś ze mną bezpieczna.

- Wiem – mój uśmiech trochę się powiększył. – Kocham Cię, Niall – mruknęłam, cmokając go w czubek nosa. Jego kąciki ust odrobinę podniosły się do góry.

- Ja Ciebie również, najdroższa – szepnął, kreśląc kciukiem małe kółeczka na moim policzku.

- Dlaczego nie okazywałeś mi takiej troski na początku? Traktowałeś mnie gorzej, niż szmatę – mówię smutnym tonem, a na wspomnienia z tamtego okresu, moje oczy zachodzą niechcianymi łzami.

- Mam taki charakter, Cassie, nie zrozumiesz tego.

- Powiedz mi – poprosiłam, lecz on pokręcił głową.

- Jeszcze nie teraz.

- Musimy być ze sobą szczerzy – powiedziałam, naciskając na niego.

- Nie, Cassie – warknął, tracąc cierpliwość.

- Ale Niall…

- Powiedziałem coś Cassie! – krzyknął, odpychając mnie od siebie. Spojrzałam na niego zaskoczona.

Dawny Niall wrócił.

- Uspokój się – odparłam cicho.

- Nie chcę byś wypytywała mnie o moją przeszłość, Cassie!

- Dobrze, zrozumiałam za pierwszym razem! – podniosłam głos i pełna nerwów obróciłam się na pięcie i opuściłam kuchnię. Odchodząc słyszałam jak mówi pod nosem całą wiązankę przekleństw. Ja natomiast miałam ochotę coś rozwalić i to tak porządnie.

Nie chciałam, by Niall wrócił do zachowania z początku naszej znajomości. Nie chciałam znowu czuć się przez niego skrzywdzona.

***

- Cassie, otwórz te cholerne drzwi, proszę Cię – Niall powiedział po raz setny, waląc w drzwi do sypialni, w której się znajdowałam. Zignorowałam go, leżąc na łóżku i patrząc się w uparcie w sufit. – Gorzej upartej kobiety to ja nie widziałem!

- Mówi się trudno! – krzyknęłam.

- Otwórz te drzwi, Cassie!

- Bo co mi zrobisz?! – parsknęłam śmiechem.

- Kurwa, przepieprzę Cię tak mocno, że będziesz widzieć gwiazdy! – warknął, a po moim ciele przeszły dreszcze. Najwidoczniej moja wewnętrzna bogini domagała się jego kar. – Czyżby ktoś zaniemówił z wrażenia? – wyczułam w duchu, że w tej chwili szeroko się uśmiechał.

- Och, walić to! – prychnęłam schodząc bezszelestnie z łóżka i dopadłam drzwi, otwierając je. Niall od razu rzucił się na mnie, z kopniaka zamykając wejście z powrotem.

Znał mnie, wiedział, że mu ulegnę.